Όπως στις περισσότερες κακοήθειες δεν είναι απολύτως γνωστό πως προκαλείται το μελάνωμα. Υπάρχουν παράγοντες που σχετίζονται με τον ασθενή, όπως αναφέρονται στην απάντηση της ερώτησης ‘Ποιοι πρέπουν να προσέχουν περισσότερο;’ καθώς και εξωγενείς παράγοντες κινδύνου. Η ηλιακή ακτινοβολία θεωρείται ο κυριότερος παράγοντας κινδύνου για ανάπτυξη μελανώματος. Η επίδραση του ηλίου και ειδικά της UVB ακτινοβολίας επιφέρει αλλαγές στη βιολογική συμπεριφορά των κυττάρων, με αποτέλεσμα τη συχνότερη ανάπτυξη επιθηλιωμάτων δέρματος, καρκίνου του δέρματος καθώς και μελανώματος. Η διακοπτόμενη έκθεση στην ηλιακή ακτινοβολία, όπως κατά την ηλιοθεραπεία στις διακοπές, είναι πιο επικίνδυνη από την συνεχόμενη ή την επαναλαμβανόμενη κατά μικρά χρονικά διαστήματα, όπως η εργασιακή έκθεση στους αγρότες και οικοδόμους. Επίσης αναπτύσσεται το μελάνωμα σε νεότερη ηλικία μετά από διακοπτόμενη έκθεση στην ηλιακή ακτινοβολία. Στα τελευταία χρόνια, ένας σημαντικός παράγοντας αποτελεί η μείωση του στρατοσφαιρικού όζοντος, το οποίο δρα σαν φίλτρο και μας προστατεύει, απορροφώντας κυρίως την UVB ακτινοβολία. Όχι μόνο η ηλιακή ακτινοβολία, αλλά και η έκθεση στην τεχνητή υπεριώδη ακτινοβολία (solarium) συνεισφέρει στην εμφάνιση μελανώματος. Όμως σίγουρα υπάρχουν άλλοι, ακόμη άγνωστοι, παράγοντες που παίζουν ρόλο στην ανάπτυξη του, αφού εμφανίζονται και στις περιοχές του σώματος που δεν εκτίθενται στην ηλιακή ακτινοβολία, όπως στο πέλμα, στον πεπτικό σωλήνα κλπ. Χημικές ουσίες, η διατροφή και ο χρόνιος ερεθισμός μελαγχρωματικών βλαβών θα μπορούσαν να συμβάλλουν στη διαδικασία αυτή.